🪧 راهنمای حقوقی کلیدی برای برگزاری تجمع عمومی در ارمنستان

این خلاصه‌ای فشرده از قانون جمهوری ارمنستان «در مورد آزادی تجمع» است – برای هر کسی که قصد سازماندهی یک گردهمایی یا اعتراض عمومی را دارد.

✅ چه کسانی می‌توانند یک تجمع را سازماندهی کنند؟

هر شخص حقیقی یا حقوقی (از جمله افراد بی‌تابعیت و خارجی)
افراد زیر ۱۴ سال نیاز به رضایت کتبی سرپرست قانونی دارند
قضات، اعضای دادگاه قانون اساسی، نیروهای نظامی و مأموران اجرای قانون نمی‌توانند تجمعات سیاسی سازمان دهند (باید بی‌طرف بمانند)

بله، اگر تعداد شرکت‌کنندگان بیش از ۱۰۰ نفر باشد
خیر، اگر ۱۰۰ نفر یا کمتر – نیازی به اطلاع‌رسانی نیست
تجمعات خودجوش و فوری بدون اطلاع‌رسانی مجازند، اما نباید بیش از ۶ ساعت طول بکشند
⚠️ حتی بدون اطلاع‌رسانی رسمی، اگر برگزارکننده‌ای وجود دارد، باید با پلیس همکاری کند

برای حفظ حقوق اساسی دیگران یا منافع عمومی (امنیت، نظم، سلامت و ...)
اگر هدف آن براندازی دولت یا تحریک به نفرت و خشونت باشد
اگر در نزدیکی مکان‌هایی برگزار شود مانند:
- محل اقامت رئیس‌جمهور، دولت، دادگاه‌ها و ...
- نیروگاه‌های هسته‌ای، انبار گاز یا زیرساخت‌های استراتژیک
⚠️ مقامات باید پیشنهاد جایگزین (زمان/مکان دیگر) بدهند پیش از ممنوع کردن تجمع
⚠️ وجود تجمع مخالف یا همزمان به‌تنهایی دلیل ممنوعیت نیست — مگر اینکه خطر برخورد مستقیم وجود داشته باشد

در ابتدای تجمع، نام خود و هدف تجمع را اعلام کند
در دسترس پلیس باشد
نظم را حفظ کرده و خواهان عدم خشونت شود
الزامات پلیس را به شرکت‌کنندگان اطلاع دهد
می‌تواند ناظمان تعیین کند (باید بازوبند سفید با کلمه «ناظر» داشته باشند)

نماینده‌ای تعیین کند
صلح و ایمنی عمومی را حفظ کند
افراد مختل‌کننده را حذف کند
⚠️ در صورت تخلف از قوانین اطلاع‌رسانی، تجمع را غیرقانونی اعلام کند – اما همچنان از برگزاری صلح‌آمیز حمایت کند

تنها در صورتی که نتوان به‌طور دیگر از حقوق دیگران یا منافع عمومی محافظت کرد
پلیس ابتدا از سازمان‌دهنده می‌خواهد تجمع را پایان دهد
در صورت بی‌توجهی:
- دو هشدار با بلندگو و مهلت زمانی صادر می‌شود
- سپس پلیس می‌تواند تجمع را متفرق کند، حتی با استفاده از ابزار قانونی در صورت لزوم
⚠️ تجمعات خودجوش و فوری نباید بیش از ۶ ساعت طول بکشند